achtste verslag

We zijn bijna een week verder sinds ons vorige verslag, dus hoog tijd voor een nieuwe.
In ons vorige verslag schreven we dat we op het punt stonden om te vertrekken naar het eiland Koh Rong. We hadden een ticket geboekt bij de speedferry, die ons vanaf een pier in Sihanoukville in ongeveer een halfuur naar Koh Rong zou brengen. Wat wij niet wisten, was dat Koh Rong zó groot is en dat het privéstrand, waar het resort stond waar wij zouden verblijven, op meer dan een uur varen met een taxiboot lag vanaf waar wij aankwamen.
Dit was dus een lange reis.

Wij hadden een resort geboekt op Palm Beach. We kwamen op de pier van Palm Beach aan, liepen de steiger af en waren direct in ons resort. Er zijn dus verschillende stranden (het is echt een groot eiland), die elk 1 of meerdere resorts hebben.
Ons strand, Palm Beach dus, had er maar 1. Ons resort. Dat betekende dus optimale rust met alleen de gasten die bij hetzelfde resort verbleven als wij. Dat was al een leuk vooruitzicht.

Toen we wilden inchecken en vertelden dat dit op naam van 'Jeroen' stond, kwam er een reactie van achter de bar: oh... Nederlands? Wij stonden versteld.
Wat blijkt, Palm Beach resort is 4 jaar geleden overgenomen door een Nederlands koppel. De man achter de bar die ons hielp(dit was niet een van de 2 eigenaren), is zelf 2 jaar geleden op vakantie geweest, blijven hangen en die werkt er nu ook. Ook de zoon van de 2 eigenaren heeft zijn Westerse leven verruild voor het eilandleven. In ruil voor helpen met werk, gratis eten en onderdak. Prima deal leek ons zo.

Het inchecken was dus tot op heden nog nooit zo makkelijk gegaan. We kregen direct een welkomstdrankje, alle ins en outs van het eiland werden ons verteld en we hadden direct een heel gesprek met de Nederlandse medewerker.

Omdat het keihard was gaan regenen vlak na onze aankomst, hebben we eerst nog even aan de bar gezeten (daar was het overdekt, om naar het huisje te lopen moesten we door de regen). Nadat de regen gestopt was, werden we naar ons strandbungalowtje gebracht. En daar begon het pas echt. Back2basic.

Want deze bungalow, viel ons direct op, was niet geheel gesloten. Aan de voorkant van het huisje was het grootste gedeelte dicht, maar boven de deur tot de punt van het dak, was enkel betimmerd met een paar planken. Dit betekende dat letterlijk alle dieren, beestjes en muggen naar binnen en buiten konden, wanneer ze wilden. Zeker omdat de jungle niet veel verder van ons huisje begon. Dit was even schrikken, maar er was een muggennet binnen.
Verder was ook de badkamer heel basic. De wc was niet zomaar door te trekken: je moest een ton met water vol laten lopen, en met een klein emmertje steeds water in de wc gooien om alles weg te spoelen. Ook de douche was slechts een klein, koud straaltje.
Toch heeft dit allemaal totaal geen pret verminderd. We hebben immens grote gekko's gezien, heel veel muggen en een hele grote, angstaanjagende wesp, maar we hebben het overleefd.

En dat komt door de rest van het eiland. Prachtige stranden, een heerlijk restaurantje en wat een gezelligheid.
Omdat onze bungalow dus op het strand stond, rolde je je bed uit en was je op het strand. Natuurlijk niet voor een ontbijtje gehad te hebben. Ze maakten hier zelfs pannekoeken! Ook tosti's, andere sandwiches, vers fruit; de keuze was reuze. Alles ging hier via achteraf betalen: je bestelde, noemde je bungalownummer en aan het eind van het verblijf werd er een bonnetje geprint met wat je moest betalen. In ons vorige verslag lieten we nog weten hoe onderontwikkeld Koh Rong is, hier was daar weinig van te merken. Ze hadden zelfs via ipads en een laptop een heel eigen kassa systeem.
Na het ontbijtje dus naar het strand. Hier pakten we een strandstoel en konden we tegen borg een snorkelset en een kayak gebruiken. Supergaaf om zo je dag te besteden.
Als het avond wordt, terug, douchen en avondeten. Direct weer die sfeer. Mensen die een potje poolen of darten. Maar ook stond er een kast voor met (Nederlandse) (bord)spellen. We hebben hier aardig wat potjes geschaakt.
Alles was ook op heerlijk dichtbij. Als je een biertje, of iets anders, wilde op het strand, liep je zo naar het restaurantje. Als je terug wilde naar je bungalow, liep je ook 2 minuten en was je daar weer.

Na 3 nachten back2basic, vonden we het tijd om weer terug te gaan. Het was tijd om een visum voor Vietnam te regelen. We namen de boot van 9.30 terug naar Sihanoukville. De zoon van de eigenaren moest mee met deze boot, zodat er een medewerker aan boord was die Engels kon spreken.
Hij kwam naast ons zitten (hij wist dat we NL waren) en hebben met hem de 2 uur durende terugreis over van alles en nog wat gepraat. Hij heeft ons veel dingen verteld die we nog niet wisten over Cambodja zelf, maar ook over het eiland, over z'n ouders en het werk van z'n ouders. Over zijn leven, hoe hij er terecht is gekomen en hoe hij leeft in het nu en daar nooit echt zorgen heeft voor morgen.
De reis vloog voorbij, wat we alle 3 erg jammer vonden. We zijn daar nog op een biertje getrakteerd. Ook kende de zoon een tuktukdriver en heeft hij voor ons onderhandeld om ervoor te zorgen dat we goedkoop weer bij ons hostel aankwamen. Super fijn!

Nu dus weer in Sihanoukville. We verblijven nu in het hostel waar we voor Koh Rong altijd aten. De medewerkers herkenden ons direct.
Het visum voor Vietnam is binnen. Dit duurde een dag, maar kostte verder bijzonder weinig moeite. Voor de rest genieten we hier nog, maar doen we geen grote tours nog.
We gaan vanaf hier, via Kampot, richting Vietnam: Ho Chi Minh City.
Kampot ligt op de route en dat werd ons geadviseerd door de zoon van de eigenaren van Palm Beach. Wij dachten: waarom niet?

Nog een paar daagjes Cambodja en dan begint een volgend avontuur. Of nou ja, het is natuurlijk 1 groot avontuur.