zesde verslag

Het is alweer even geleden sinds ons laatste blog, dus er is een hoop om te vertellen:

Zoals al eerder gezegd hebben we vorige week dinsdag en woensdag lekker uitgerust en een beetje de stad verkend met de fietsen, donderdag hadden we een tour gepland naar de tempels van Angkor Wat. Om 7.40 uur 's morgens stonden we buiten, wachtend op de bus. Deze kwam uiteindelijk pas een half uur later.
In die bus werd verteld dat het ongeveer 6 kilometer rijden was, waardoor wij dachten er snel te zijn. Helaas moesten we eerst verschillende mensen ophalen van verschillende hostels (we hadden een groepstour geboekt met een totaal van 16 mensen). Al met al waren we 1,5 uur later, na het kopen van een kaartje, bij de tempels. Onze tourguide sprak erg onduidelijk Engels, waardoor we moeilijk begrepen wat hij precies vertelde. Gelukkig lag dit niet aan ons, want ook een Amerikaan kon hem moeilijk verstaan. We hadden de keuze om zelf rond te lopen, of met hem mee te gaan. We besloten eerst mee te gaan, omdat het misschien nog zou meevallen, maar we haakten snel af. Hij viel steeds in herhaling, verbeterde zichzelf en sprak dus niet heel duidelijk. De indrukken die we daar hebben gekregen waren er niet minder mooi op. Ongelofelijk hoe die tempels gebouwd zijn. We hebben die dag ongeveer 200 foto's gemaakt, waarvan er zeker nog wat online zullen komen.
In totaal hebben we 5 tempels bezocht, sommigen midden in de jungle. Je hoorde hier menigtes van insecten geluiden maken en hier en daar was zelfs een baviaan te spotten. Ontzettend bijzonder om daar zo door te lopen. We trokken veel op met de Amerikaan, deze was alleen in onze groep. Het was een erg slimme kerel van 30 jaar, waar we veel goede gesprekken mee hebben gevoerd.
Onze groep werd steeds wat kleiner, omdat mensen afhaakten. Blijkbaar vonden ze het tempo te hoog, of de informatie niet interessant genoeg, wij wilden in ieder geval bij de groep blijven. We reden steeds in een busje van tempel naar tempel.
De laatste tempel stond op een berg. Hiervoor moesten we 15 minuten omhoog lopen. We zouden hier de zonsondergang bekijken. Onderweg was een soort plateau met prachtig uitzicht over de hele jungle en andere bergen in de buurt. Een perfecte plek voor foto's. De klim ging verder, nog altijd met de Amerikaan, waarna we bij een meterslange rij aankwamen. Want om veiligheidsredenen, mochten er maar 300 mensen tegelijk op de top van de berg komen. Er mochten dus alleen mensen naar boven, als anderen naar beneden kwamen. Die mensen hadden een kaartje om hun nek, die dan werd gegeven aan degene die naar boven mocht. Het was echter 5 uur toen wij in de rij stonden en we wisten dat de zon rond 6 onder zou gaan. Toch hebben we het gehaald. 5.40 uur stonden we met z'n drieën boven. We zochten een plekje uit, waar een meisje van onze groep zat. Wij dachten de hele tijd dat zij een dochter was van een Indisch koppel uit onze groep, maar zij bleek Zwitsers. Het was erg gezellig met z'n vieren, ondanks dat de zonsondergang tegenviel door de smog en bewolking.
Weer beneden aangekomen stond het busje klaar. De terugreis was erg gezellig. Onze groep was enorm geslonken, maar de sfeer werd er niet minder op. De Indische vrouw van het koppel ging een Indisch lied zingen en ook de tourguide ging Cambodjaans zingen. Achter ons zaten een 22-jarige Mexicaan en 2 22-jarige Mexicaanses. Zij gingen rappen. We hebben van alles wat foto's en video's gemaakt, die we ook nog hopen online te zetten.
We werden uiteindelijk allemaal bij pub street afgezet. Omdat het zo gezellig was, besloten we met z'n allen uiteten te gaan. Iedereen behalve het Indische koppel. Het was een gezellige avond met z'n zevenen.

De volgende dag stond er nog een tour gepland. De floating villages en floating woods. We konden gelukkig vrijdag uitslapen. 13.40 uur zou de bus ons namelijk ophalen. Ook toen was de bus 40 minuten te laat. We besloten maar te bedenken dat dat wel iets Cambodjaans zou zijn.
In een 14-persoonsbusje, met 16 mensen, zonder airco, op naar Tonle Sap, waar de floating villages te vinden zijn. De weg ernaar toe was vrij naar, maar die stemming veranderde direct bij aankomst. We stapten een grote groepsboot op en voeren weg. Het maakte enorm veel lawaai, maar het was erg leuk. We reden langs hoge huizen op palen, waar ondertussen mensen, van kind tot opa, in het water waren om vissen/garnalen te vangen. Ontzettend gaaf om te zien, tegelijkertijd sneu om te bedenken dat die kinderen niet naar school gaan. In de bus vertelde onze guide, die veel beter Engels sprak, dat we een stop zouden maken bij een school. Daar zouden vrouwen zijn die boeken willen verkopen, maar hij benadrukte dat dat niet vanuit hun bedrijf was, dus dat kopen op eigen verantwoording was. Ook kon je geld doneren aan de school, maar hij waarschuwde dat geld wat de doneerbak inging, niet voor de kinderen zou zijn. Daarom besloten we daar niks te kopen.
Bij die stop was dus een school. Het zag er ontzettend gezellig uit, maar tegelijk heel armoedig. We liepen door, door een straat vol met die huizen op palen. Het maakt ons ontzettend nieuwsgierig hoe dat er in het regenseizoen uitziet, want dan staat het water daar meters hoger.
Vervolgens gingen we door naar de floating woods. Een ontzettend mooi bos, met prachtige bomen, wat dus ook onder water komt.
Hierna voeren we door naar een restaurantje, waar we een bordje patat en een biertje hebben gehaald. Cambodjaans bier is verrassend lekker.
Vervolgens gingen we de boot weer op, mochten we het dak opklimmen, om opnieuw de zonsondergang te bekijken. Deze was beduidend mooier dan de vorige.
Na de zonsondergang moesten we snel terug, voor het donker werd en met ons gingen allemaal vissersbootjes en andere locals in boten. Teruggekomen werden we door hetzelfde busje weer thuisgebracht. Deze groep was wat meer ingetogen en sprak wat minder goed Engels. Daarom zijn we uiteindelijk met z'n tweeën wat gaan eten.

Zaterdag moesten we uitchecken en kwam er een einde aan de week in Siem Reap. Mixed feelings, want wat een geweldig leuke stad is dat. Ons dagelijks ontbijtje bij een bakkerijtje: 4 donuts voor 3$, om vervolgens naar Asia Plaza te gaan voor een lekker sapje. De vele markten en gezellige barretjes. De rust overdag en de drukte rond het avondeten. Het fietsen. Maar aan de andere kant een nieuw vooruitzicht. Sihanoukville. Helemaal aan de andere kant van Cambodja.
We hebben een nachtbus geboekt via ons hostel, gekozen voor de goedkoopste optie. Dit was een zeer slechte keuze. In de nachtbus heb je alleen bedden. Wij moesten een bed van ongeveer 1,70 bij 1 meter delen. Een reis van 10 uur. Daarover later meer.
Omdat we de nachtbus hadden en om 12 uur moesten uitchecken, konden we mooi nog een dagje Siem Reap in. Onze backpacks mochten we bij het hostel laten staan, want onze hostess zou ons 's avonds naar het busstation brengen.
We hebben lekker rondgelopen, af en toe ergens gedronken en besloten dat we het leuk zouden vinden om nog een keer met de groep van Angkor Wat te gaan eten, voordat we weggingen. We hadden nummers uitgewisseld, en iedereen kwam. Een ontzettend gezellige laatste avond, bij een restaurantje met een balkon. Prachtig uitzicht op de weg en een nightmarket. Echt genieten.
Maar toen die gevreesde nachtbus. 10 uur lang proberen te slapen, wat meer sluimeren werd. 6 uur 's morgens kwamen we verdwaasd aan. Direct omringd door tuktuk drivers die ons maar wat graag naar Otres Village wilden brengen (een badplaats net buiten Sihanoukville, recht aan de kust). Daar hadden we ons hostel geboekt. Echter hadden we het probleem dat de kamer die wij zouden krijgen, nog bezet was. Diegene had tot 12 uur om uit te checken. We mochten onze backpacks wederom daar droppen en besloten maar even wat te gaan eten. Vervolgens het strand bezocht, die werkelijk prachtig is. Volgens onze nieuwe host de nummer 1 op tripadvisor. Wij geloven hem.
De plek waar we nu zijn is een plek om puur te genieten. In deze stad hangt zo'n ontzettende rust. Er is amper verkeer en het strand is slechts 2 minuten lopen. Ook hebben we hier scooters gehuurd, voor 5$ per dag. Het verkeer is hier ontzettend rustig en de tuktuk drivers vragen hier veel geld voor ritjes. Het is erg makkelijk om op deze manier van plek A naar B te komen.
Vandaag hebben we op het strand gechilld, het is zo prachtig. Je ziet in de verte in het water allemaal eilandjes liggen, waarvan 1 onze volgende stop is. Maar vooral de sfeer spreekt ons ontzettend aan. Het maakt hier niet uit wat je doet of wie je bent, het is allemaal goed. Alles kan en mag hier. Niemand stoort zich aan elkaar. Dat is ook te zien aan de gezellige barretjes aan het strand. Je koopt voor een ontzettend klein bedrag een drankje en je mag hele fijne strandstoelen gebruiken. Ondertussen staat er muziek op, dansen mensen hier en daar, maar het belangrijkste is dat iedereen plezier heeft. Sowieso is Cambodja een land waar iedereen buitengewoon vriendelijk is, maar hier is dat haast een must.
In eerste instantie hebben we 2 nachten bij dit hostel geboekt, maar we hebben vrij snel 2 bijgeboekt. We denken dat dit misschien nog meer wordt, omdat deze plek erg gezellig is, en maar een klein eindje van onze volgende stop. Ook is het mogelijk om voor 13$ een dagje te snorkelen e.d.
Wel hebben we vandaag te maken gehad met stroomuitval af en toe. Maar nogmaals, de sfeer maakt het allemaal prima. We waren zojuist bij ons hostel weggegaan, om even naar een barretje te gaan waar nog wel elektriciteit was. Daar viel het na een tijdje ook uit. Direct werden er noodlampen en kaarsjes neer gezet en ook een box kon muziek blijven spelen. Niemand verliet de tent.
Het is ongelofelijk bijzonder dat een plek als deze bestaat. Een plek om puur te genieten, uit te waaien, even alles te vergeten, of indrukken opnieuw voorbij te laten komen, maar waar sfeer en gezelligheid altijd en overal centraal staat.
Tot een volgend verslag!